طلقاء (اصطلاحات نظامی)طلقاء در اصطلاح فقه نظامی یعنی کسانی که از روی ناچاری و با اجبار و اکراه به اسلام گرویده‌اند و نیز به مشرکان مکه اطلاق می‌شود که از روی ناچاری در جریان فتح مکه مسلمان شدند. ۱ - معنای لغویطَلق در لغت به معنی آزاد و رها آمده است؛ [۱]
بستانی، فوادافرام، فرهنگ جدید عربی- فارسی، مترجم محمد بندرریگی، ناشر اسلامی.
و طلقا، یعنی آزادشدگان.۲ - معنای اصطلاحیدر اصطلاح فقهی، یعنی کسانی که از روی ناچاری و با اجبار و اکراه [۲]
مروارید، علی‌اصغر، ینابیع الفقهیه، کتاب الجهاد، ج۹، ص۳۰۵، قاموس الجهاد، دار التراث، دار الإسلامية، ۱۴۱۰ ه.ق.
به اسلام گرویده‌اند و به مشرکان مکه اطلاق می‌شود که از روی ناچاری در جریان فتح مکه مسلمان شدند و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به آنها فرمود: «اذْهَبُوا وَ انْتُمُ الطُّلَقاءِ؛ بروید شما آزادشدگانید.» [۴]
ذحیلی، وهبه، آثار الحرب فی فقه الاسلامیه، ص۲۱.
۳ - پانویس
۴ - منبع• جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۸۸. رده‌های این صفحه : اصطلاحات فقهی | اصطلاحات نظامی
|